[i]Verhaal over twee vrienden..[/i]

Twee vrienden..

Ze waren twee hechte vrienden. De ene was erg slim, spontaan en actief.
De andere was erg naïef, rechtschapen en stil. Op een dag gaat de slimme jongen naar zijn vriend,
om te vertellen dat het slecht gaat met zijn zaken, en wil geld van hem lenen. Zijn vriend geeft hem al zijn geld.
Met dit geld maakte hij zijn zaken weer in orde.
Na een tijd gaat de slimme jongen weer naar zijn (inmiddels verloofde) vriend en zegt tegen hem dat hij zijn verloofde heel
leuk vind en wil zelf met haar trouwen. Zijn vriend is heel verbaasd, en weet niet wat hij moet zeggen.
Er was echter zo een sterke band tussen de twee vrienden, dat hij gewoon geen nee kon zeggen,
en geeft zijn verloofde aan zijn vriend. Na een tijd gaat het slecht met de zaken van de naieve jongen,
en hij denkt gelijk aan zijn vriend (met de gedachte: ik heb hem geholpen toen hij het moeilijk had).
Hij gaat naar het bedrijf van zijn vriend en vraagt om werk.

Zijn vriend geeft hem geen werk. De naieve jongen gaat met spijt en verdriet terug,
maar is nog steeds niet boos op zijn vriend. Op een dag komt er op straat een zieke en oude man naar hem toe.
Hij zegt dat hij geen geld heeft voor medicijnen. De jongen heeft medelijden en koopt medicijnen voor de oude man.
Na een korte tijd krijgt hij te horen dat de oude man overleden is. De oude man blijkt erg rijk geweest te zijn
en schenkt zijn hele erfenis aan de naieve jongen. De jongen is nu rijk en koopt een huis tegenover het bedrijf
van zijn vriend. Op een dag belt een bedelaarster aan bij de jongen. De oude vrouw zegt dat ze honger heeft
en wilt eten. De jongen neemt haar zonder te twijfelen naar binnen en geeft haar te eten.
Hij krijgt te horen dat de vrouw niemand heeft, en vertelt dat hij zelf ook eenzaam is.
Hij besluit om haar in zijn huis te laten wonen, in ruil dat zij het huishouden doet en eten voor hem maakt.
De oude vrouw accepteert dit gelijk. Op een dag zegt de vrouw tegen de naieve jongen dat hij een geschikte vrouw
voor zichzelf moet vinden om mee te trouwen. De jongen zegt: waar vind ik zo een vrouw? Ik ken geen geschikte vrouw.
De oude vrouw zegt dat zij wel een geschikte vrouw kent en dat ze hem met haar wil laten kennismaken. Na de ontmoeting
met de vrouw besluiten de twee te gaan trouwen en de bruiloftsuitnodigingen worden gedrukt. De jongen nodigt zijn vriend
toch uit, ondanks dat hij gekwetst is. De dag van de bruiloft breekt aan. De naieve man pakt de microfoon omdat
hij wat wil zeggen tegen de gasten."Ik had ooit een vriend waar ik veel van hield. Op een dag wilde hij geld van mij
lenen omdat het slecht ging met zijn zaken. Ik heb hem al mijn geld gegeven. Ik stond op het punt om te trouwen,
maar hij vertelde dat hij mijn verloofde zo leuk vond en wilde zelf met haar trouwen. Met veel verdriet heb ik haar
toch aan hem gegeven, omdat wij goede vrienden waren en ik hem niet wilde teleurstellen.

Toen het slecht met MIJN zaken ging, ging ik naar zijn bedrijf en vroeg om werk. Hij gaf me geen werk.
Ik was erg verdrietig, maar ik werd niet boos op hem, omdat we ECHTE vrienden waren."
Na de toespraak kan de andere jongen er niet meer tegen. Hij pakt de microfoon en begint te praten:
"Ik had ook een vriend waar ik veel van hield. Toen het slecht ging met mijn zaken vroeg ik geld aan hem, en
hij gaf al zijn geld aan mij. Daarna vroeg ik hem om zijn verloofde, en met veel verdriet gaf hij haar aan mij.
De reden dat ik zelf met haar wilde trouwen, was omdat ze niet geschikt was voor mijn vriend (ze was prostituee).
Omdat mijn vriend erg naief is en niet zou merken dat ze prostituee was, heb ik er op deze manier voor gezorgt dat
die twee niet met elkaar zouden trouwen. Toen het slecht met zijn zaken ging, kwam hij naar mij toe en vroeg om werk.
Omdat ik mijn vriend (moreel) niet onder mijn leiding kon laten werken, heb ik hem geen werk gegeven. De oude man die hij op
een dag tegenkwam was mijn vader. Hij stond op het punt te sterven. IK heb hem naar mijn vriend gestuurd en
IK heb gezorgd dat hij die erfenis kreeg. De bedelaarster die aan zijn deur kwam was mijn moeder. Ik had haar gestuurd omdat
ik wilde dat er goed voor mijn vriend gezorgd zou worden. Het meisje waarmee hij nu mee gaat trouwen is mijn zusje.
Ik wilde zelf dat zij met hem zou trouwen omdat hij mijn vriend is.

Ook al sluit Allah de ene poort voor je waar je ook zo van hield, hij zal uiteindelijk een andere poort voor je openen.
Als je maar sbar ( geduld) hebt en in Allah vertrouwt insha allah. Allah weet waarom hij de ene deur voor je sluit en waarom Hij de andere deur voor je opent.